این اثر نوشته جناب آقای دکتر سید حسین شرف‌الدین، دانشیار و مدیر گروه جامعه‌شناسی مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) می‌باشد که توسط پژوهشکده باقرالعلوم (علیه‌السلام) وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی در 322 صفحه در سال 1399 در تهران منتشر شده است.

از مؤلفه‌های محوری نظام ارتباطی ـ تبلیغی دین همچون همه نظام‌های ارتباطی و رسانه‌ای «مخاطب» است. به گونه‌ای که همواره به عنوان یک معیار قطعی برای ارزیابی و اعتبارسنجی خدمات ارتباطی و رسانه‌ای شمرده شده است. از این‌رو ادعای «مخاطب»‌ محوری همه نظام‌های ارتباطی به رغم اختلاف در مبانی، اهداف و سیاست‌ها و روش‌های ارتباطی، چندان دور از واقعیت نیست.

در این میان تبلیغ سنتی با توجه به تاریخ طولانی، قداست و مشروعیت دینی، گستره عمق و نفوذ در فرهنگ جامعه اسلامی و حفظ جایگاه و اعتبار کارکردی در کنار ظهورپیاپی رسانه‌های جمعی جدید چندان‌که باید مورد واکاوی مطالعاتی و پژوهشی قرار نگرفته است.

در این اثر سعی شده است تا در پنج فصل با رویکردی نظری و با الهام از مطالعات انجام شده و شواهد تجربی، نظام تبلیغ سنتی را با محوریت نیازها و مطالبات مخاطب با هدف ظرفیت‌شناسی و پاسخ‌یابی مسائل و چالش‌های این عرصه را واکاوی و تحلیل قرار دهد.

این کتاب متضمن پنج فصل دربردارنده اطلاعات ذیل است:

فصل اول: کلیات و مفاهیم؛

فصل دوم: نظریه‌های مخاطب‌شناسی (مثل نظریه‌های زبان‌شناختی، نظریه‌های اقناع و ترغیب، نظریه هماهنگی شناختی، و...)؛ 

فصل سوم: شناسایی و احصای آسیب‌های ناظر به مؤلفه‌های مختلف فرایند تبلیغ دینی در الگوی سنتی آن (نظام تبلیغ، سازمان‌های تبلیغ، منابع پیام و مبلغان، پیام، مخاطبان، مکان تبلیغ، زمان تبلیغ)؛

فصل چهارم: رهنمودهای دینی و علمی ناظر به الگوی مطلوب تبلیغ دین و ویژگی‌های سلبی و ایجابی آن؛

فصل پنجم: پیشنهادات و توصیه‌های مختلف جهت رفع یا کاهش آسیب‌های موجود در مؤلفه‌های مختلف فرایند تبلیغ (احصا شده در فصل سوم).