«كتاب‌شناسي» و «كتاب‌نگاري»، واژه‌هايي هستند كه امروزه به معناي معرفي سامان‌يافته منابع به همراه مشخصات مختلفي چون نام پديدآور، عنوان منبع، تاريخ و محل نشر به كار مي‌روند. در اين اصطلاح معمولاً «كتاب»، مفهومي عام دارد كه پايان‌نامه، جزوه، نشريه، مقاله، نسخ خطي و حتي گاه فيلم‌ها را نيز دربرمي‌گيرد. معادلِ انگليسي کتاب‌شناسي، بيبليوگرافي به معناي توصيف و بررسي کتاب است.

اين کتاب که با عنوان كتاب‌شناسي تفصيلي منطق و تاريخ منطق منتشر شده است و در آن به معرفي 2004 کتاب و مقاله از کتابخانه‌هاي مختلف پرداخته‌ايم، بخش نخست از مجموعه کتاب‌شناسي‌هاي تفصيلي علوم عقلي مرکز است که در آنها بيش از بيست هزار عنوان کتاب و مقاله معرفي شده است.

گفتني است در رشته‌هاي ديگر، کتاب‌شناسي مربوط به هر علم، از کتاب‌شناسي تاريخ آن علم جدا شده، ولي در اينجا به دليل حجم کمتر عناوين، کتاب‌شناسي منطق و تاريخ منطق ادغام شده است.

 همچنين نمايه‌هاي موضوعي، مهم‌ترين بخش کتاب‌شناسي‌هاي تفصيلي علوم عقلي اسلامي است.

موضوعات كتاب‌ها به يكي از دو صورت كليدواژه (نمايه مفرد) و واژه‌هاي مركب (نمايه تركيبي) نوشته شده‌اند و در كنار شاخه‌هاي زيرين اين نمايه‌ها، شماره صفحه كتابي كه موضوع يادشده در آن صفحه آمده، بين دو هلال () آورده شده است. سير درختي موضوعات، از كلي‌ترين موضوع (عنوان رشته علمي) آغاز مي‌شود و به موضوعات كاملاً جزئي انجام مي‌پذيرد.

وجود سه ويژگي در اين نوع كتاب‌شناسي، كتاب‌شناسي‌هاي مركز را بر ديگر كتاب‌شناسي‌هاي همراه با نمايه‌هاي موضوعي، برتري بخشيده است:

1) همه موضوعات استخراج شده از منابع دسته‌بندي و به‌صورت درختي تنظيم شده‌اند.

2) موضوعات استخراج‌شده از هر كتاب در مقايسه با ديگر كتاب‌شناسي‌هاي از اين نوع، جامع‌تر است.

3) تعداد كتاب‌هايي كه در هر يك از رشته‌هاي اصلي علوم عقلي و فلسفه‌هاي مضاف، موضوع‌نويسي شده‌اند، بي‌سابقه است.