دانش پژوه: فرهاد علي زاده

کارشناسي ارشد رشته مديريت

تيرماه1391

چکيده:

بررسي «مديريت تعارض» در سيره پيامبر اعظم(ص)، عنوان اين تحقيق است. تعارض، پديده‌اي است که در اکثر سازمان‌ها ديده مي‌شود و پيش‌فرض‌هاي مديران در مديريت آن بسيار مؤثر است. سازمان‌هاي اسلامي دليل تفاوت مبنايي با سازمان‌هاي غير اسلامي، نيازمند شيوه‌هاي منحصر به فرد مديريت تعارض مي‌باشد.

سيره عملي پيامبر(ص) يکي از منابع اسلامي به منظور شناسايي شيوه‌هاي مديريت تعارض است که تا کنون تحقيق مستقلي در سيره آن حضرت در اين مورد انجام نشده است. بنابر اين، محقق در اين پژوهش، پس از طرح کليات، با تدوين ادبيات پژوهش و بررسي مفهوم تعارض و تبيين ديدگاه اسلام نسبت به آن، به کنکاش در سيره پيامبر(ص) مي‌پردازد. پس از جستجوي نسبتاً کامل در سيره آن حضرت، يافته‌هاي خود را با ترکيبي از روش‌هاي تحقيق و با تمرکز بر روش تحليل ـ تفسيري، تحليل کرده و به نتايج زير دست مي‌يابد؛

آگاه سازي افراد از مشترکات آنان، تشريح عواقب تعارض و شفاف سازي اهداف و برنامه‌هاي خود، تغيير در ارزشهاي افراد، و تغيير در ساختار، ايجاد پيوند معنوي ميان افراد و گروه‌ها، تشويق همکاري و تنبيه نيروهاي تنش‌زا و نظاير آن، شيوه‌هاي پيشگيري از تعارض منفي، در سيره پيامبر اعظم(ص)است. همچنين توسعه منابع و جلب رضايت طرفين تعارض،  ارجاع به مافوق، استفاده از ميانجي، آگاه سازي از عوامل تعارض، مدارا، موعظه، تغيير توجه طرفين تعارض و نظاير آن، از جلمه شيوه‌هاي حل يا کاهش تعارض منفي، درسيره آن حضرت مي‌باشد. شيوه‌هاي بدست آمده در زمينه بسترسازي تعارض مثبت و سازنده نيز، عبارتنداز: تصميم  گيري گروهي، تحريک رواني، استفاده از ساز و کارهاي تشويقي، عدم تجانس، برگزاري مسابقات رقابتي.

کلمات کليدي: سيره پيامبر(ص)، تعارض، مديريت تعارض، مخالفت، مخاصمه، منازعه، رقابت، همکاري