اين پژوهش ابتدا به تبيين ديدگاه هاي مختلف نظريه پردازان غربي، در خصوص ارتباطات در سازمان ها مي پردازد و سپس آن را در سيره‌ حکومتي حضرت اميرالمؤمنين علي (ع) مورد بررسي قرار مي دهد. در فصل يافته هاي پژوهش به بررسي محورهاي پنج گانه ارتباطات سازماني در سيره‌ي حکومتي حضرت اميرالمؤمنين علي (ع) اشاره مي شود که عبارت است از کانال هاي ارتباطي، محتواي ارتباطات، مسير ارتباطي، سبک هاي ارتباطي و شبکه هاي ارتباطي. در نهايت ويژگي هاي ارتباط اثربخش در سيره‌ حضرت اميرالمؤمنين علي (ع)، مورد بررسي قرار مي گيرد. روش تحقيق اين پژوهش، روش توصيفي - تحليلي است. محقق علاوه بر تصويرسازي آنچه هست به تشريح و تبيين دلايل چگونه بودن و چرايي وضعيت مسئله و ابعاد آن مي پردازد و با بررسي داده هاي تاريخي در سيره حضرت اميرالمؤمنين علي (ع) و همچنين نامه ها و خطبه هاي ايشان در موقعيت هاي گوناگون، به تحليل آنها پرداخته و با توصيف و تحليل آن ها در صدد دست يابي به پاسخ سئوالات پژوهش برآمده است. اين پژوهش در صدد است گزاره ها و آموزه هايي را در مورد موضوع ارتباطات سازماني از سيره حضرت اميرالمومنين (ع) استخراج کرده و ارائه نمايد. نتايج نشان مي دهد ارتباطات سازماني حضرت اميرالمؤمنين (ع) در بسياري از ابعادش با نظريه هاي نوين رايج ارتباطات سازماني مطابقت دارد. نکته‌ي مهم در سيره ارتباطي حضرت اميرالمؤمنين (ع) رويکرد معنوي و مبتني بر رضاي الهي است. بر اين اساس در هر نوع ارتباط ميان فردي با ديگران، غير از نتيجه موثر آن، رضاي خداوند متعال را نيز بايد مد نظر داشت تا به سوي هدف والاي انسان (قرب الي الله)، پيش رود.