امروزه حضور و نفوذ تکنولوژی های ارتباط جمعی ( به ویژه رسانه های تصویری ) در زیست جهان اجتماعی بشر به اندازه ای است که کارکرد بسیاری از نهادهای سنتی و حتی مدرن اجتماعی را تحت الشعاع قرار داده و ضرورت پژوهش های عالمانه در این عرصه را دوچندان کرده است. پژوهش حاضر تلاش می کند با رویکردی فلسفی و جامعه شناختی به تکنولوژی های ارتباط جمعی، الگوی رسانه مطلوب را با ادبیات ارتباطی بحث نکند.