اثر پیش رو کوشیده است تا به ویژه در عرصه عرفان عملی از شراب طهور مکتب علوی بنوشد و با طرح مبانی عرفان علوی، خوشه چین آن خرمن مبارک باشد. طرح مباحثی مهم از جمله: کشف و شهود، دنیا شناسی، فلسفه ریاضت و حدود آن، جامعه گرایی و عقلانیت؛ مؤلفه های عرفان علوی را شفاف می سازد تا از این رهگذر مشخص شود عرفان خردگریز، عزلت نشین و مرتاض منش عرفانی در بیرون از جریان زندگی و قوای انسانی است؛ که در دافعه عرفان علوی قرار می گیرد و عرفانی که عقلانیت و معنویت، زهد و مثبت بدون رهبانیت و معنویت همراه با دیانت را به تصویر کشیده است، در مدار جاذبه خود نگاه دارد. تا بدین سان عرفان هایی که امروز با نفی "حقیقت رستگاری بخش" که ریچارد رورتی و یا ایمان و معنویت بدون متعلق مورد نظر دان کیوپیت که عرفانی بدون معروف و متکی به مثال متصل و تخیل شخص است را از عرفان حقیقی که دغدغه حقیقت و خدا را دارد و در توجه به جامعه و عدالت را خلق و خدا را پیوند می زند؛ تفکیک نماید.

مطهره بصراوی